Ik was al lange tijd van plan een artikel te schrijven om jullie even wat duidelijkheid te geven over mijn naam, Velaija, maar ik wist nooit goed hoe ik dat nou moest gaan verwoorden. Laatst stond ik onder de douche en kreeg ik ineens een bom van inspiratie, en vandaag ga ik jullie daarom vertellen hoe Bellissima is ontstaan en wat er achter mijn naam schuilt. Een persoonlijk artikel met toch wel een duidelijke relatie tot deze blog! Ik hoop dat jullie het leuk vinden om eens een wat ander artikel te lezen dan normaal. In ieder geval: enjoy!
Het verhaal achter Bellissima is van de ene kant een vrij leuk verhaal, maar het is zeker ook wat droevig, hetgeen aansluit op mijn naam, Velaija.
Ik zit op een vrij aparte school als je het mij vraagt. Je hoort erbij, of je hoort er niet bij, en er is geen mogelijkheid om te 'veranderen' van groep gedurende je schoolcarrière; als je erbij hoort, blijf je erbij horen, als je er niet bij hoort, zul je er ook nooit bij horen. Anyway, zoals jullie misschien wel kunnen opmerken uit het stukje tekst dat ik nu heb geschreven, heb ik er nooit echt bij gehoord. Ik ben altijd een buitenbeentje geweest, eigenlijk vanaf de basisschool al. Ik ben lang gepest (sinds groep 4 van de basisschool tot een jaar of twee geleden), en dat heeft bij mij een flinke wond achtergelaten.
Gedurende mijn eerste twee jaar op het Middelbaar onderwijs heb ik me relatief actief bezig gehouden met het volgen van tientallen verschillende blogs die ik elke dag weer las, en elke dag groeide er een stukje 'passie' voor cosmetica bij, en niet alleen omdat ik het echt leuk vind om creatief bezig te zijn; ik kon mijn 'slechte' kanten er ook voor een deel mee verbergen! Meer en meer ging ik me bezig houden met het aankopen en gebruiken van make-up en alle bijbehorende spulletjes, tot het moment aanbrak dat ik besloot ook zelf een blog te beginnen. Dat kwam trouwens mede doordat ik op school of thuis geen enkele 'uitlaatklep' had om te praten over beauty en fashion. Mijn vriendinnen interesseren zich niet voor zulk soort dingen, en de mensen die het wel leuken, willen niks met mij te maken hebben. Tegenwoordig heb ik er vrede me... So be it. Dat begin van Bellissima is inmiddels zeker een jaar of 2 à 3 geleden, maar de blog was zeker niet zo 'actief' als nu. Laura schreef toen ook al mee, maar ja, telkens schreven we een maand of 2, waarna we weer een flinke tijd stopten. Dat is nu veranderd: al sinds december 2010 schrijven we zoveel als we kunnen naast ons 'echte' leven, en ditmaal is Bellissima dus écht serieus geworden.
Maar Bellissima is Bellissima niet als wij niet zouden schrijven, en ook daarover wil ik nog iets kwijt. De naam waaronder ik schrijf, Velaija, is een pseudoniem, een schuilnaam. Waarom ik die gebruik? Ik wil niet dat schoolgenootjes (op diegene na die ik wel zoiets toevertrouw) weten dat ik deze blog run. Nog niet in ieder geval. Ik vind Bellissima daar nog niet groot genoeg voor. Ik ben bang dat, wanneer ze mijn blog leren kennen, nare opmerkingen gaan maken waardoor ik onzeker wordt en niet meer door durf te gaan, en dat wil ik niet laten gebeuren. Mijn echte naam kunnen jullie trouwens gewoon op Twitter vinden (zie de button linksboven aan de pagina), maar ik durf mijn naam niet goed hier op de site te zetten omdat ik bang ben voor zoekmachines. Dit is trouwens ook de reden dat ik het (nog) niet aandurf om veel full-face foto's op de blog te zetten of filmpjes op te nemen, maar ook dat komt in de loop der tijd wel meer: eerst de blog laten groeien, dan zelf groeien. Puur een gebrek aan zelfvertrouwen, denk ik.
Misschien is het ook leuk om te vertellen hoe ik nou aan deze naam ben gekomen, want Velaija is nou niet echt een alledaagse naam. Nou, ik werk al een tijdje tamelijk actief als fotomanipulator, en tegenwoordig verdien ik daar af en toe een centje mee. Nu had ik dus, voor mijn 'kunst', een artiestennaam nodig die apart was, goed te onthouden, en mooi. En hoe kom ik nou op deze naam? Nou, ik speel(de) graag een spelletje op mijn Nintendo DS waarin je een boerderij moet runnen. Ik had toevallig twee koeien, die heetten Leija en Vaija. Combineer die namen en je krijgt Velaija! Hadden jullie vast niet gedacht, toch?
Ik hoop dat er iets meer duidelijkheid is nu, en ik hoop dat jullie nu een beetje beter snappen waarom er -tot nu toe- geen (of nauwelijks) full-face foto's en filmpjes (nouja, inmiddels heb ik er maar liefst al een opgenomen, klik hier!) te zien waren hier, maar ik ga mezelf proberen daar nog beter overheen te zetten en dat gewoon langzaamaan op te bouwen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten